خدایا من نمیفهمم چرا مردم عاقل تو آرزوی مرگ یه معلول ذهنی رو با یه لبخند ملیح 
میکنن
آدما میان تا عاشق باشن.اولش گنداب هستن و بعد خمیر و آخرش آدم.
اما اگه زندگی و بودن بشه فقط تماشای حیونایی که دوپا هستن و تن فروش،کسایی
که بهترین عکس زندگیشون رو از اندام مبارک تناسلی گرفتند،اونوقت خودت هم
میشی پوچ و پوچ و پوچ که فقط بلده دنبال بهونه بگرده.دیگه نه حسی برات
میمونه و نه برکتی.اونوقته که میبینی اون پرنده برا جفتش گل میاره و لونه
میسازه،اما تو ...
و هر وقت نتونستی به خودت بقبولونی که هنوز امیدی هست،پس بهتر که نباشی.اما
همیشه بازنده ها هستند که نیستند.
تو بازنده ای آیا؟)
و بازهم ممنون......... که خیلی چیزا را تو به من دادی
