سی خود

نمیودنم شاید عقل ناچیز من به حرفا قد نمیده ولی یادمه قدیما میگفتن این همه خاطر ... باشه حالا تو همیشه کاری رو که به نفع خودت اطرافیان بود کردی بازم عقل من قد نمیده ولی اینو میدونم که من سی خودم نمیتونم تو سی خوت خوش باش یاور همیشه مومن

سه چیز مهم

سه چیز را با احتیاط بردار : قدم, قلم, قسم سه چیز را پاک نگهدار: جسم, لباس, خیال از سه چیز خود را نگهدار: افسوس, فریاد, نفرین کردن سه چیزرا بکار بگیر : عقل, همت, صبر اما سه چیز را آلوده نکن : قلب, زبان, چشم سه چیز را هیچگاه و هیچوقت فراموش نکن: خدا, مرگ, دوست خوب

میخوام بمونم

من میخوام همین جایی باشم که هستم نمیخوام چنگیزی باشم یاور همیشه مومن با من باش فک کنم داری خیلی دور میشی

افتادن

رسیدم به حس برگی که میداند باد از هر طرف که بیاید سرانجامش افتادن است

مهندس

تا حال دیدی یه مهندس فیلم زمانه نگاه کنه

عاصی

خدایاعاصی وخسته بدرگاه توروکردم،نمازعشق راآخربه خون دل وضوکردم،دلم دیگربه جان آمددراین شبهای تنهایی،بیابشنوتوفریادی که پنهان درگلودارم!خدایاگرتودردعاشقی رامی کشیدی،توهم زجرجدایی رابه تلخی می چشیدی،اگرچون من به مرگ آرزویت میرسیدی،پشیمان میشدی ازاینکه عشق راآفریدی!!!بگوهرگزسفرکردی؟سفرباسختی وخون جگرکردی؟کسی رابدرقه باچشم ترکردی؟برای قرص نانی صدخطرکردی؟نکردی!!! خدایاباکدامین تجربه برمانظرکردی؟؟!!

عنوان

خیلی با حال با پیامک پست بزنی

حسین پناهی

کهکشانها کو زمینم ؟
زمین کو وطنم ؟
وطن کو خانه ام ؟
خانه کو مادرم ؟
مادر کو کبوترانم ؟
معنای این همه سکوت چیست ؟
من گم شدم در تو یا تو گم شدی در من ای زمان ؟
کاش هرگز آنروز از درخت انجیر پایین نیامده بودم
کـــــــــاش…

وقتی صداشو شنیدم بدنم مورمور شد حس کردم تمام بچه گیم مرده

                                                                    

نمیدانم شاید هم می فهمم

باز باران بی ترانه
باز باران با تمام بی کسی های شبانه
می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم
باز ماتم
من به پشت شیشه تنهایی افتاده
نمی دانم، نمی فهمم
کجای قطره های بی کسی زیباست
نمی فهمم چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزد
کجای ذلتش زیباست
نمی فهمم
کجای اشک یک بابا
که سقفی از گِل و آهن به زور چکمه باران
به روی همسرو پروانه های مرده اش آرام باریده
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد
نمی دانم
نمی دانم چرا مردم نمی دانند
که باران عشق تنها نیست
صدای ممتدش در امتداد رنج این دلهاست
کجای مرگ ما زیباست
نمی فهمم
یاد آرم روز باران را
یاد آرم مادرم در کنج باران مرد
کودکی ده ساله بودم
می دویدم زیر باران، از برای نان
مادرم افتاد
مادرم در کوچه های پست شهر آرام جان می داد
فقط من بودم و باران و گِل های خیابان بود
نمی دانم
کجــــای این لجـــــن زیباست
بشنو از من کودک من
پیش چشم مرد فردا
که باران هست زیبا از برای مردم زیبای بالا دست
و آن باران که عشق دارد فقط جاریست برای عاشقان مست
و باران من و تو درد و غم دارد
خدا هم خوب می داند
که این عدل زمینی، عدل کم دارد

                                                             بر گرفته از برگی از کتاب سوخته

کوچک نوشت

اینقد خستمه